zaterdag 10 december 2016

Vinktas

Vorige week postte een goede vriendin een oproepje om mee te doen aan een cadeautjes ketting. Verstuur één pakje naar iemand, en krijg er tot 36 zelf voor terug. Ik was heel benieuwd hoe dat kan, en ik geloof erin dat het kan, toch als er genoeg mensen de voorzichtigheid even overboord zouden gooien. 

Hoe werkt het? Leen doet mee via Haike. Ik doe mee via Leen. Ik kreeg van Leen contactgegevens van Haike en ik moet naar haar een cadeautje sturen. Daarna zoek ik ook mensen die willen mee doen. Wie met mij wil meedoen, moet naar Leen een cadeautje sturen (dat zijn er ondertussen vier!). En alle vrienden van die mensen, sturen mij een cadeautje. Als alle vier deze meiden minstens één iemand vinden die het ook zien zitten, dan krijg ik toch al vier cadeautjes. 

Als het er geen vier zijn, vind ik het niet erg. Kort na mijn oproepje, wou een andere hele goeie vriendin meedoen en de avond erna kreeg ik van één van haar vrienden al een cadeautje. Een naaiboek! Wat een leuke verrassing. 

Maar ik dwaal af.

Ik hou niet van onpersoonlijke cadeaus. Zelfs voor iemand die ik niet ken, wil ik geen standaard cadeau kopen in de winkel. Ik koos om een schoudertas te maken, een tas die erg multifunctioneel is. Volgens mij kan je daar weinig mis mee doen. De Vinktas is een ideaal patroon voor zo'n tas.


Ik dook in mijn persoonlijke stoffenvoorraad. Combinaties kiezen vind ik ontzettend moeilijk. Na veel wikken en wegen koos ik ervoor om de buitenkant simpel te houden. Ik kocht een tijdje terug enkele vaatdoeken bij de zeeman, en deze waren perfect voor dit project. Het onderste deel van de tas is een stofje die ik maanden geleden bij de kringloopwinkel vond. 


Een klein restje gouden paspel maakt het geheel toch iets leuker.


Een label mag niet ontbreken! 


En als binnenkant koos ik voor een muntgroen katoentje met witte stipjes. Een fleurige binnenkant.


Ik ben zelf heel blij met het resultaat, en ik hoop Haike ook. En indien niet, kan ze hem ook nog cadeau doen aan iemand wiens smaak het wel is.




maandag 5 december 2016

Harry Potter, je bent genaaid

Bedacht, gemaakt, afgegeven en twee kersverse ouders blij gemaakt. Een dikke hoera voor dit projectje waar ik zo van genoot. Ik vond het een fantastisch project om mee bezig te zijn. Mijn twee favorieten gebundeld: Harry Potter en naaien.



Want: kleine Bas is geboren. Hoera! Een vriendje voor Seppe. Bas is het zoontje van twee fantastische mensen met erg leuke interesses: Harry Potter! (en nog andere interesses, maar laat ons zeggen dat Harry Potter the best of them all is).

Oh wat een leuk excuus om een Potter-inspired cadeautje te maken. Eigenlijk wou ik te veel doen, dus keuzes moesten gemaakt worden.
Ik besloot om een gele badstof te gebruiken voor een handdoek met kapje. Een leuk werkje, want een biais aanzetten is nu niet zo moeilijk en je hebt er snel resultaat van.

Ik wou heel graag een babypakje maken met het opschrift "The boy who lived". Op social media was dat hun vermelding naar hun ongeboren zoontje en daar heb ik gretig gebruik van gemaakt. Ik zocht dus een leuk Harry Potter stofje en die vond ik op het stoffenspektakel. Ik zag dit stofje en wist direct dat ik die moest hebben. Perfecter dan perfect. Daar maakte ik dus een kiind jumpsuit mee waar ik nadien de letters op flockte.

Dat flocken deed ik maar liefst in 1 Seppe-dutje. Best vlot, vind ik zelf. Die letters van Harry Potter had ik al eens gedaan, toen ik voor mijn zus een slabbetje had gemaakt met "Accio Milk". Ik verklaarde mezelf zot dat ik dat had gedaan, maar zie, ik deed het opnieuw. Volledig met de hand uitgesneden.

Dit was het werk waar ik voor stond. Al een geluk dat die letters vaak hoekig zijn.


Na drie letters had ik al vingerpijn, maar ik wou zo graag het resultaat zien dat ik maar verder deed. En daar zie, de eerste reeks was uitgesneden.


En na het uitsnijden moet je ze goed schikken, dat is altijd een beetje zoeken wat mooi is, een beetje hoger of lager, nog iets meer naar de het midden toe...


En dan ligt alles goed en kan je het opstrijken. Och dat vind ik toch altijd spannend. Ik ben altijd bang dat er ergens iets gaat verschuiven door het bakvel erop te leggen of als mijn strijkijzer een beetje zou verschuiven.


Maar gelukkig bleef ik ervan gespaard! Geen uitschuivertjes. En ik vind het resultaat zelf iets om écht trots op te zijn.


En daarna had ik weer een reeksje letters om uit te snijden. Die gingen opmerkelijk veel vlotter.


En daarna alles netjes leggen en vol spanning het strijkijzer erop zetten.


En ziehier het resultaat.


Mensen met een cameo zullen me vast gek vinden dat ik dit allemaal met de hand doe, en dan nog het risico wil lopen dat letters zullen verschuiven. Ik ben altijd wel al een beetje gek geweest, 't is waar. Maar wie voor mij een cadeau zoekt: een cameo-ding zou me inderdaad wel blij maken.





En sorry Mike, dat ik jullie baby bombardeer tot een future Hufflepuf. Maar hadden jullie geen babyborrel op de planning staan? Wie weet komt er dan een Ravenclaw dingetje...

Met andere woorden... 


To be continued